|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXX Timočki medicinski dani
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Spisak radova |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
88. Enchondroma of the hand`s finger Ljubomir Panajotović (1), Rade Panajotović (2), Marko Panajotović (3) (1) Vocational medical college "Milutin Milankovic" Belgrade, (2) School of medicine, University of Bbelgrade, (3) Third Belgrade high school Enchondromas of the hand are generally found in the metacarpals and the proximal and middle phalanges. They usually develop in persons aged 10 to 60 years. Although they are often asymptomatic and discovered incidentally on imaging studies, as in our patient, pathologic fractures occurring in the area of the tumor may lead to diagnosis. The goal of this paper is to present the first use of platelet-rich plasma in combination with bovine deproteinized bone in hand surgery for compensation of finger bone defect after removal of the tumor . We report a case of 37-year-old man with a complaint of right hand pain and fourth finger swelling. This patient`s right hand radiograph showed a scalloped, lytic lesion within the medullar canal of the proximal phalanx of his fourth finger. The radiograph also showed very thin cortex without signs of fracture. A curette was used to remove the cartilaginous tissue through the bone window. In the same operation the bone defect was filled with platelet-rich plasma in combination with bovine deproteinized bone and resorptive membrane of bovine origin. Acrylic hand splint was made according to the patient's hand print. This splint was held for four weeks on patient`s hand to prevent bone fracture during healing. Pre-and postoperative radiological investigation were made, and clinical features and function of affected hand were studied. These procedures had led to a complete filling and healing of bone defect and to rapid functional recovery. The full power of the hand and finger range of motion was achieved. There was no recurrence within 4 years after surgery. e-mail:panajotovic@gmail.com 89. Giant primary melanoma of the scalp Ljubomir Panajotović (1), Rade Panajotović (2), Marko Panajotović (3) (1) Vocational medical college "Milutin Milankovic" Belgrade, (2) School of medicine, University of Bbelgrade, (3) Third Belgrade high school Early identification of skin melanoma has significant impact on prognosis. Unfortunately, most of our patients in the initial operation have a primary melanoma thicker than 4 mm. We report a case of giant primary melanoma of the scalp. A patient at the time of occurrence was 57 years old. He was engaged in agriculture and lived in suburban areas, some fifteen miles from the hospital. Tumor began to grow three years earlier on the skin of parietal part of the scalp. Tumor is progressively grown to dimensions of 120 mm wide and 100 mm height. At operation it was cauliflower like, exofitic, exulcerated, sanguinant, partly necrotic big tumor on 50 mm wide pedicle. At first, we did not know real nature of the tumor, but it was clear that this is a malignoma. Radical excision was made 3 cm from the tumor base and to the bone of the skull in depth. The specimen was measured 453 gr. Defect was in the same operation covered with the large transposition scalp flap. Secondary defect required split skin grafting. Histopathology study reported that it was nodular ulcerated melanoma, epithelioid cell type, Clark V, Breslow 100 mm. A careful preoperative and immediate postoperative clinical examination, extensive radiologic examinations and laboratory tests have shown no sign of disease dissemination. Postoperative course was extremely good, the patient had high performance status and the fourth postoperative day he left the hospital. He came to control when the wounds healed. Unfortunately, three weeks later he died suddenly due to heart attack in the local marketplace. His family informed us for his death several days after. Autopsy was not done. This is, by far, the largest primary melanoma seen in our practice and certainly the largest so far described in current world literature related to melanoma, as well. e-mail:panajotovic@gmail.com 90. Komplikacije akutnog apendicitisa Stojan Sekulić (1), Aleksandra S.Sekulić-Frković (2), Jovica Vasić(1), Vladimir Popović(1) KBC Priština (1). Hirurška klinika, (2). Pedijatriska klinika Uvod: Komplikacije akutnog zapaljenja apendiksa mogu biti rane i kasne. Rane postoperativne komplikacije apendiksa posledica su stadijuma bolesti apendiksa, starosti bolesnika i odgovarajuće hirurške tehnike. Kasne postoperativne komplikacije mogu biti: apsces trbušne duplje, adhezivni ileus ili recidiv bola posle apendektomije. Materijal i metode rada: Na Hirurškoj klinici Kliničko-Bolničkog Centra Priština sa sedištem u Gračanici u periodu od 2002 - 2009.god. urađeno je ukupno 3.155 operacija organa trbušne duplje, od kojih 554 ili 17,6% apendektomija. Rezultati rada: Muškaraca je bilo 288 ili 52,9%, žena 256 ili 47,1%, od kojih dece do 15 godina starosti 345 ili 62,3%. Zbog akutnog zapaljenja apendiksa urađeno je 544 ili 17,2%, a hroničnog 9 ili 1,6%, i 1 ili 0,18% karcinom apendiksa. Akutno zapaljenje apnediksa je bilo kod 30 ili (5,4 – 5,5%) bolesnika, flegmonozno kod 253 ili (45,7 – 46,5%), gangrenozno 170 ili (30,7 – 31,3%) i perforiranog apendiksa 91 ili (16,4-16,7%) bolesnika. Zapaljenje trbušnice bilo je kod 143 ili 26,8% bolesnika, difuzno zapaljenje trbušnice bilo je kod 93 ili 17,4%, a lokalizovano kod 50 ili 9,4%. Rane postoperativne komplikacije imali smo kod 19 ili 3.5% bolesnika, od kojih: infekcija operativne rane 16 ili 2.94%, krvarenja u trbuhu 0 ili 0.00%, dehiscencija baze apendiksa 1 ili 0.18%, ileus 7 ili 1.3%, tromboflebitis 2 ili 0.4%, kardiorespiratirne komplikacije kod 6 ili 1.1%, i komplikacije urinarnog trakta kod 5 ili 0.9%. Kasne postoperativne komplikacije smo imali kod 8 ili 1.44% pacijenata i to: infekcija rane 2 ili 0.36%, apsces trbušne duplje 1 ili 0.18%, adhezivni ileus 3 ili 0.6%, i recidiv bola kod 2 ili 0.36%. Ukupni morbiditet je iznosio 27 ili 4,96%, a smrtnih slučajeva nismo imali. Zaključak: Javljanje lekaru odmah po pojavi simptoma, na vreme i tačno postavljena dijagnoza, urađena hirurška intervencija-apendektomija, i dobra i nežna hirurška tehnika, uslov su za mali broj ili bez postoperativnih komplikacija kod oboljenja apendiksa. e-mail:kbc_pristina@yahoo.com 91. Konzervativno lečenja luksacije lakta – značaj dužine nošenja imobilizacije na rezultat lečenja Branislav Starčević (1,2), Ana Starčević (2), Slaviša Zagorac (1), Tomislav Palibrk (1), Petar Milenković(1), Ivan Milošević (1,2), Marko Ilić (1), Goran Damnjanović (1), Nikola Đorđević (2), Marko Bumbaširević (1,2) (1) Urgentni centar KCS Odeljenje traumatologije, (2) Medicinski fakultet univerziteta u Beogradu Cilj: Utvrditi da li dužina nošenja imobilizacije kod luksacije lakta utiče na konačan rezultat lečenja. Materijal i metode: Ispitivanje je obuhvatilo trinaest pacijenata koji su zadobili zatvorenu luksaciju laktnog zgloba, srednje životne dobi 43,54±17,3 godina. Pacijenti su pregledani u Urgentnom centru Kliničkog centra Srbije u periodu od 1. januara do 1.aprila 2009. godine. Metoda se zasniva na analizi istorija bolesti i kontrolnom pregledu pacijenata. 3 (23%) pacijenta je nosilo imobilizaciju jednu nedelju, 6 (46%) dve nedelje i 4 (31%) tri nedelje. Kao glavni pokazatelj funkcije lakta uzet je Morijev skor. Rezultati: Odličan rezultat lečenja imalo je 5 (38,45%) pacijenata, dobar rezultat 5 (38,45%), osrednji rezultat 2 (15,4%), dok je 1 (7,7%) pacijent imao loš rezultat. Mereći i analizirajući obim pokreta najveći gubitak funkcije zabeležen je prilikom ekstenzije, dok je najmanji gubitak supinacije i pronacije. Srednje vrednosti Morijevog skora sa koeficijentom varijacije (CV) za pacijente koji su nosili imobilizaciju jednu, dve, tri nedelje redom iznose: 80±4 CV=5%; 94,17±7,31 CV=7,7%; 53,75±20,73 CV=38,6%. Primenom odgovarajućeg statističkog metoda dobijeno je da postoji statistički značajna razlika samo između grupa koje su nosile imobilizaciju dve odnosno tri nedelje. Zaključak: Naša studija je pokazala da je razlika u rezultatima statistički značajna samo između grupe, kod koje je imobilizacija trajala dve nedelje i grupe, kod koje je imobilizacija trajala tri nedelje. Međutim, uzimajući u obzir prosečne vrednosti Morijevog skora, najbolji rezultati su postignuti u grupi pacijenata kod kojih je imobilizacija trajala dve nedelje. e-mail: medicusbane@hotmail.com 92. Žene lečene od raka grlića materice u Zaječaru od 1996 - 2010. V. Najdanović Mandić (1), B. Popović (2), Lj. Milošević (3), S. Milošević (1) (1) Zdravstveni centar Zaječar, (2) Privatna ordinacija Femina, (3) Zdravstveni centar Bor Svuda u svetu široko je prihvaćena cervikalna citologija i Papanikolau (PAP) test kao baza za skrining raka grlića materice. Najmanju incidencu raka grlića materice u Evropi ima Finska 3.3 obolele žene na 100.000, a najveću incidencu raka grlića materice ima Srbija 37,9. U Srbiji od raka grlića materice najviše oboljevaju žene Braničevskog okruga 60,3, Borskog 55,1 i Zaječarskog 44,8. U svetu se problem niske osetljivosti PAP testa rešava modernim dijagnostičkim procedurama, dok se kod nas radi kolposkopija za poboljšanje uspešnosti cervikalnog kancer skrininga. Cilj rada je da se pokaže: 1. Učestalost raka grlića materice kod pacijentkinja lečenih operativno, operativno-zračno i zračno, na GA odeljenju u Zaječaru u periodu od 1996-2010.g. 2. Struktura pacijentkinja prema životnoj dobi kod kojih je lečenje sprovedeno. 3. Doprinos sistematskih pregleda ranoj dijagnostici raka grlića materice. Metod rada je retrospektivna analiza medicinske dokumentacije: citološko-kolposkopskih zdravstvenih kartona, histopatološkog i operativnog protokola hirurški rešenih slučajeva, kao i evidencije o sistematskim pregledima žena u periodu od 1996-2010. na GA odeljenju ZC u Zaječaru. U periodu od 1996-2010.g urađeno je 49.770 sistematskih pregleda, sa PAP testom i kolposkopijom. Za isti vremenski period operisano je 3518 žena. Od raka grlića materice lečeno je 475 žena operativno, operativno – zračno i zračno. Od preinvazivnog i mikroinvazivnog raka grlića materice lečeno je 307 (64,63%) žena od kojih je 278 (90,55%) otkriveno sistematskim pregledom. Operisane su konizacijom -190 (40,00%) koje su rađene kod mlađih žena starosti od 25-50 g. u 86,31% i histerektomijom – 117 (24,63%) koje su rađene kod žena starosti od 36-60 g.u 82,90%. Od invazivnog raka grlića materice operisane su i zračene 93 (19,58%) žene i 87,09% su rađene kod žena od 36-61 g. i starijih. Samo zračnu terapiju imalo je 75 (15,79%) žena u inoperabilnom stadijumu i 48% tih žena je starije od 61 godinu, i one nisu dolazile na sistematske preglede u poslednjih pet godina. Zaključujem da su sistematski pregledi dali veliki doprinos ranom otkrivanju raka grlića materice. Radi poboljšanja senzitivnosti PAP testa u svetu se koriste moderne dijagnostičke procedure, u Srbiji ponegde, a u Zaječaru tek treba početi sa njihovom primenom. Ključne reči: rak grlića materice, Papanikolau test e-mail: veranajdanovicmandic@gmail.com 93. Rezultati lečenja preloma dijafize humerusa Vladimir Ristić (1), Mirsad Maljanović (1), Stevo Jovišević (1), Miroslav Milankov (2) Opšta bolnica Subotica, Odeljenje ortopedske hirurgije i traumatologije (1), Klinički centar Vojvodine, Klinika za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju (2) Cilj: Prelomi dijafize humerusa uspešno se mogu lečiti različitim neoperativnim i operativnim metodama, te je cilj studije da uporedi rezultate lečenja i komplikacije prosečno godinu dana nakon traume, kod pacijenata podeljenih u četiri grupe. Materijal i metode: Sprovedena je multicentrična, retrospektivna studija sa nivoom statističke značajnosti p<0,05, kod 67 pacijenata, prosečne starosti 40,6 godina, sa značajnijim učešćem pacijenata muškog pola (56,7%). Grupa neoperativno lečenih visećim gipsom sadržala je 24 pacijenta sa uglavnom jednostavnim (spiralnim i kosim) prelomima. Druga grupa od 22 pacijenta, sa poprečnim, segmentnim i patološkim prelomima, lečena je operativno intramedularnim klinovima (17 zaključavajućim, 5 Enderovim). U trećoj je bilo 11 pacijenata sa prelomom dijafize udruženom sa metafiznim ili zglobnim prelomima, operisanih dinamičko-kompresivnim pločama sa zavrtnjima. Četvrta grupa je obuhvatila njih 10, lečenih spoljašnjim fiksatorima (6 aparatom sa obručima po Ilizarovu i 4 unilateralnim fiksatorom po Mitkoviću), kod otvorenih ili kominutivnih preloma humerusa. Izvršeno je poređenje rezultata između grupa prema: radiografskim parametrima zarastanja, kliničkom pregledu, funkcionalnim rezultatima Constant bodovne skale za rame i skale Klinike Mayo za zglob lakta; kao i praćenjem postoperativnih komplikacija. Rezultati: Prema Constant skoru nije registrovana značajna razlika između grupa (68-73 poena). Posečni najbolji rezultati Mayo skale registrovani su u grupi zaključavajućih klinova (91,0), zadovoljavajući u grupi spoljašnjih fiksatora (82,5) i ploča sa zavrtnjima (77,5), a nezadovoljavajući kod lečenih repozicijom i gipsanom imobilizacijom (60,1). Najkraće vreme zarastanja, sa solidnim periostalnim kalusom, zabeleženo je u grupama intramedularnih klinova (8,2 nedelje) i ploča (8,5). Najčešće komplikacije postoperativno su se događale u grupama lečenih: spoljašnjim fiksatorima, kod 33% pacijenata (dve infekcije oko igala i jedna pseudoartroza) i pločom i zavrtnjima, kod 18,1% pacijenata (po jedna pseudoartroza, pucanje implantata i lezija n.radialisa). Ređe komplikacije zabeležene su kod zaključavajućih intramedularnih klinova (11,8% pacijenata, po jedna pseudoartroza i lezija n. radialisa) i visećeg gipsa (8,3% pacijenata, sa dve pseudoartroze). Šest pseudoartroza naknadno smo lečili aparatom po Ilizarovu, sa uspehom zarastanja kod pet pacijenata (83,3%). Zaključak: Lečenje preloma dijafize humerusa treba da bude individualno za svakog pacijenta, sa adekvatnim izborom indikacija. Navedeni prelomi se najčešće leče neoperativno, zbog retkih komplikacija, ali dugotrajna gipsana imobilizacija dovodi do kontraktura susednih zglobova, posebno lakta. Na našem uzorku su najbolji funkcionalni rezultati, uz minimalno komplikacija, zabeleženi među pacijentima lečenim zaključavajućim intramedularnim klinovima, kod kojih su prelomi brže zarastali, a rehabilitacija je sprovođena neposredno postoperativno. Nešto lošije, ali zadovoljavajuće rezultate smo zabeležili u grupi lečenih spoljašnjim fiksatorima, najviše zahvaljujući činjenici da su bili indikovani kod najkomplikovanijih slučajeva. e-mail: ristic@tippnet.rs 94. Drenaža ili pleuralna punkcija kod traumatskog hematotoraksa M. Milojković, A.Bogdanović, M.Čelar, M.Stanković, B.Ilić, M.Pavlović, S.Milojković KC Niš, Odeljenje grudne hirurgije U mirnodopskim uslovima života hematotoraks kao rezultat traume grudnoga koša je u stalnom porastu. Dominantni mehanizmi povređivanja su sabraćajna trauma a potom sledi pad sa visine. Na odeljenju grudne hirurgije K.C.Niš u periodu od 1.1.2006 do 30.6.2008 hospitalizovan je 91 pacijent sa traumatskim hematotoraksom. Studija je sprovedena retrogradno na osnovu prikupljenih podataka iz istorija bolesti. Lečeni pacijenti su bili prosečne starosti 52 +/-15 SD,a muškarci su bili 6,6 puta brojniji od žena. U nastanku traumatskoh hematotoraksa dominantni mhanizam povređivanja je bio pad sa visine u 48,4 % a potom sledi saobraćajna nesreća u 33 %. Pacijenti sa hematotoraksom povređeni u saobraćajnom udesu su imali politraumu duplo češće u odnosu na sve druge mehanizme povređivanja. Inicijano zbrinjavanje hematotoraksa bilo je započeto pleuralnom punkcijom ili drenažom. Od ukupnog broja lečenih hematotoraksa u 5,5 % pacijenata je ponovo hospitalizovano a nijedan od tih pacijenata nije bio dreniran. Primena pleuralne punkcije u jednom ili više navrata je ujedno i dovoljna za zbrinjavanje traumatskog hematotoraksa u 52,9 % dok je kod drenaže to slučaj u 77 % i postoji značajna statistička razlika na nivou p < 0,05 a između ovih dveju tehnika nema ststistički značajne razlike u dužini hospitalnog boravka.. Pleuralna drenaža je bolja terapijska metoda evakuacije hematotoraksa a kod hematopneumotoraksa je obavezna. Ključne reči: drenaža , pleuralna punkcija, hematotoraks e-mail: milojkoyu@yahoo.com
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
