|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Home ] [ Poziv ] [ Program ] [ Sažeci radova ] [ Indeks autora ] [ Mapa ] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXII Timočki medicinski dani :::
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
27 ODSTRANJIVANJE CISTE BARTOLINIJEVE ŽLEZDE KAUSTIČNIM SREDSTVOM – JEDNA ZABORAVLJENA METODA Ljubica Milošević, Jasmina Diković, Vera Najdanović-Mandić, Dragoslav Kalinović Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba, Služba za anesteziju i reanimaciju Cista Bartolinijeve žlezde predstavlja retencionu formaciju, koja je često jednostrana, nikada neizčezava spontano. Izvodni kanal žlezde biva zapušen bilo zbog ranijih burnih ili tihih zapaljenskih procesa. Lečenje ciste je operativno – odstranjenje žlezde i njenog izvodnog kanala. Klasična operativna tehnika zahteva OET, brižljivu hemostazu izuzetno vaskularizovanog predela stidnice, plasiranje šavova i drena, hospitalizaciju 5 do 7 dana. Odstranjivanje Bartolinijeve žlezde kaustičnim sredstvom – srebro – nitratom ima sledeće prednosti: kratkotrajnu IV anesteziju, beskrvnost, nekorišćenje šavnog materijala, hospitalizaciju od 2 do 3 dana. Prednost je i mogućnost korišćenja metpode odmah posle smirivanja zapaljenskog procesa. Na Ginekološko – akušerskom odeljenju u Zaječaru uradjeno je u periodu 1998 – 2002 godine 316 vaginalnih operacija, klasičnih operacija odstranjenja Bartolinijeve žlezde bilo je 11 a operacija uz pomoć kaustičnog sredstva 18. Ova metoda koja je bila nepravedno zapostavljena na našem odeljenju je doživela renesansu. Sve prednosti ove metode, bez ijedne komplikacije, znanje i veština ekope uslovile su češću primenu metode sa kaustičnim sredstvom nego klasičnog operativnog lečenja. 28 TUBARNI ABORTUS KOD AMPULARNE VANMATERIČNE TRUDNOĆE Boban Stanojević, Dragan Perišić, Dragoslav Kalinović Zdravstveni centar Jagodina, Zdravstveni centar Gornji Milanovac, Zdravstveni centar Zaječar Tubarni abortus najčešći je ishod ektopične trudnoće smeštene u ampularnom delu jajovoda. Oplođena jajna ćelija implantira se u sluznici jajovoda, formira se gestacijski mešak ispunjen tečnošću i trofoblast prožima zid tube. Tubarna trudnoća napreduje 6-8, a ponekad i do 12 nedelja, kada zbog smanjenog protoka koji ne podmiruje rastuće potrebe zametka nastaje tubarni pobačaj. Cirkulacijski poremećaji izazivaju ljuštenje horiona i uginuće ploda. Između zida jajovoda i gestacijskog meška dolazi do krvarenja koje izaziva kontrakciju muskulature jajovoda što dovodi do odvajanja ploda od podloge, pa se zametak i ugrušci krvi izbacuju u trbušnu šupljinu.Nakupljanjem krvi u maloj karlici formira se hematocela. U radu je prikazan slučaj pacijentkinje kod koje je došlo do tubarne trudnoće 8. nedelje gestacije i kao posledica toga nastupio je tubarni abortus. Učestalost ektopične trudnoće kreće se od 0,25% do 1% od svih trudnoća, a mnogi autori navode da se njena učestalist i povećava. 95% svih ektopičnih trudnoća locirano je u tubi uterini. 81% tubarnih trudnoća ima ampularnu lokalizaciju. U etiologiji nastanka tubarne trudnoće bitan je zastoj u trnsportu ovuluma, kao i sledeći faktori: abnormalnosti tube (oko 50% slučajeva), uzrast pacijentkinja, abnormalnosti zigota, endokrini poremećaji (odgovorni za oko 50% onih slučajeva ektopične trudnoće kod kojih se ne može naći mehanička ili strukturalna abnormalnost tube), uloga intrauterinog uloška (2% slučajeva trudnoća kod žena koje imaju IUU, 4-17% ovih trudnoća je ektopično), progestageni, ranije tubarna trudnoća (10-20% veći rizik kod žena koje su jednom imale ektopičnu trudnoću da se ponovi) i IVF. Diferencijalnodijagnostićki dolazi u obzir: počtni pobačaj kod intrauterine trudnoće, hidrosalpinks, tumor adneksa zapaljenjske prirode, periapendikularni apsces i torkvirana cista. Dijagnoza se postavlja: anamnezom, fizikalnim pregledom, kuldocentezom, testovima za dokazivanje trudnoće (b-HCG), ultrazvukom, laparoskopijom i eksplorativnom kiretažom. Lečenje tubarne trudnoće može biti hirurško, vrši se salpingektomija, ili konzervativno kod mlađih žena koje nisu rađale. Konzervativne hirurške procedure su: fimbrijalna ekspresija, linearna salpingotomija, sedimentalna resekcija i laparoskopska aspiracija. Postoje nehirurški pristupi u lečenju ili spontana resorpcija ektopičnih gestacija-ekspektativni pristup. Primenjuje se lečenje metotreksatom i prostaglandinima. 29 KONIZACIJA-METODA DEFINITIVNOG LEČENJA MALIGNIH LEZIJA U RANOM STADIJUMU Dragoslav Kalinović, Ljubica Milošević, Vera Najdanović-Mandić Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba Rak grlića materice je drugi po učestalosti karcinom kod žena (1). Razvija se polako i obično mu prethode prekancerozna stanja koja se mogu izlečiti u 100% slučajeva (3). Na našem odeljenju retrospektivno su korišćeni podaci za trogodišnji period (2000-2002) i praćen je broj urađenih konizacija nožem, histopatološka verifikacija nakon urađene konizacije kao i odnos benignih, displastičnih promena i karcinoma u nultom stadijumu. Urađeno je svega 48 konizacija nožem i naknadnom histopatološkom obradom otkriveno 10 benignih, 31 displastična promena i 7 karcinoma in situ. Mikroinvazivni karcinom cerviksa je mikroskopska, najčešće asimptomatska lezija cervikalnog epitela čija se dijagnoza postavlja pri rutinskom citološkom pregledu cervikalnog brisa i kolposkopijom, a potvrđuje ciljanom biopsijom. Ako pri biopsiji postoji sumnja na mikroinvaziju ili postoje znaci invazije, mora se uraditi konizacija, da bi se došlo do definitivne patohistološke dijagnoze (1). U lečenju ovih pacijentkinja bitno je identifikovati tumor koji ima male ili nikakve šanse da metastazira (4). Konizacija nožem je klasična eksciziona tehnika lečenja patoloških lezija cerviksa visokog histološkog gradusa (H SIL). Kod nas se kao i u svetu povećava broj konizacija (kako klasičnih tako i drugih tehnika), što ukazuje na sve bolju preventivnu dijagnostiku. 30 VAGINALNE OPERACIJE U KOREKCIJI POREMEĆAJA STATIKE GENITALNIH ORGANA ŽENE U PERIODU OD 1993 DO 2002 GODINE NA GINEKOLOŠKO-AKUŠERSKOM ODELJENJU U ZAJEČARU Goran Zdravković, Slavka Jovanović, Vera Najdanović-Mandić Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba U poremećaje statike genitalnih organa žene spadaju: spad i ispad uterusa, spad i ispad vaginalnih zidova (uretrokele, cistokele, enterokele, rektokele ) i kombinacija predhodna dva , zbog slabosti na razlicitim nivoima genitalnih organa. U rešavanju ovih poremećaja vaginalni pristup ima prednost nad abdominalnim. Cilj rada je da utvrdi vrstu, učestalost i vremensku distribuciju vaginalnih operacija u korekciji poremećaja statike genitalnih organa kod žena u ispitivanom periodu na našem odeljenju. Retrospektivnom analizom operativnih protokola bolesnica na Ginekološko-akušerskom odeljenju ZC u Zaječaru u periodu od 1993 do 27.12.2002.je bilo 273 vaginalno operisane žene od poremećaja statike genitalnih organa. Od vaginalnih operacija koje se rade na našem odeljenju bile su praćene prednje i ѕadnje plastike po Marion-uKennedy- ju, Kelly- ju i dr., Mančesterska operacija ili op. Donald–Fothergill-u i totalna vaginalna histerektomija sa obostranom konzrvacijom adneksa.Utvrđeno je da je bilo 273 vaginalnih ginekoloških operacija u korekciji poremećaja statike genitalnih organa kod žena u ispitivanom periodu, što je 42, 86 % u odnosu na ukupan 637 vaginalnih operacija. Najmanji broj ovih operacija je bio 1993. god. ( 8 tj. 2,93%),a takođe je primećen nagli pad ratne 1999. god. ( 21 tj. 7, 69 % ) Najveće vrednosti su bile 1995. godine ( 42 tj. 15, 38 % ). Najčešće vaginalne operacije u korekciji poremećaja statike genitalnih organa kod žena na GA odeljenju u Zaječaru od 1993. do 27. 12. 2002. su bile prednje i zadnje plastike sa levatorrafijom ( 124 tj. 45,42%), a zatim vaginalne histerektomije ( 89 tj. 32,61 %), što korelira sa rezultatima odeljenja iz sredina koji su po veličini slični našoj. 31 EKTOPIČNA TRUDNOĆA / GINEKOLOŠKA BOLEST KOJA JE I DANAS SA NAJVIŠE DIJAGNOSTIČKIH POGREŠAKA Lidija Petrović, Miroljub Mijajlović, Gavrilo Vasilev Zdravstveni centar Zaječar, Odeljenje ginekologije i akušerstva ET je i danas ginekološka bolest sa najviše dijagnostičkih grešaka. Svojom raznolikom simptomatologijom oponaša mnoge poremećaje i abnormalnosti. Ako se budemo oslanjali samo na kliničke znake, tačnu DG postavljamo u 50% slučajeva, a onog trenutka kada pomislimo da je tu dijagnozu lako postaviti, ona iznenadi i iskusnog ginekologa po načinu svog pojavljivanja. Korišćenjem TVUZ, kao i primenom obojenog doplera dobijamo na kvalitetu i brzini dijagnostike a biohemijski markeri nam omogućuju da se ET može tretirati osim operativno, ekspektativno i konzervativno. 32 POROĐAJ POSLE KARCINOMA GRLIĆA MATERICE Vera Najdanović-Mandić, Ljubica Milošević, Dragoslav Kalinović Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba Cilj rada je da se pokaže da karcinom grlića materice kada se otkrije u preinvazivnoj fazi može izlečiti 100% sa očuvanjem fertilne sposobnosti žene. 4 porođaja posle konizacije to dokazuje. Metod rada je retrospektivna analiza protokola za sistematske preglede, operacije i porođaje od 1995-2002. Rezultate smo prikazali u tri tabele.U prvoj tabeli se vidi povećan broj konizacija zbog patoloških promena na grliću materice koje su otkrivene u dobro organizovanim masovnim sistematskim pregledima žena od 1995.U drugoj i trećoj tabeli smo prikazali 4 porođene žene koje su prethodno imale konizacije zbog preinvazivnog karcinoma grlića materice i serklaž aplikovan u trudnoći. Zaključak Od 1995 godine zbog boljeg skrininga povećan je broj konizacija kod žena u generativnom periodu.To nagoveštava veću učestalost porođaja nakon konizacija.Karcinom grlića materice nije kontraindikacija za trudnoću i porođaj kada je otkriven u preinvazivnoj fazi i izlečiv 100%.Na našem materijalu broj porođenih žena posle konizacije je mali (4) ali ima tendenciju rasta. 33 VAGINALNI PORODJAJ NAKON CARSKOG REZA NA GAO NEGOTIN Jasmina Puslojić, Nada Mihajlović Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba Ranije je važilo pravilo da se posle jednog carskog reza svaka sledeća trudnoća mora opet završiti opet carskim rezom. U poslednjih 10 godina postoji veliki broj nalaza u literaturi koji su pokazali da se vaginalni porodjaj nakon ranijeg carskog reza može efikasno i bezbedno obaviti kod velikog broja trudnica. Osnovni cilj rada bio je da na osnovu petogodišnjeg praćenja porodjaja uočimo incidencu vaginalnih porodjaja nakon carskog reza. Analizirano je 1710 porodjaja u periodu od 1998 do 2002 godine. U posmatranom periodu u GAO Negotin porodjeno je 1710 žena i od toga 255 (14,90%) carskim rezom. Ponovnim carskim rezom porodjeno je 36 (59,01%) žena a vaginalnim putem 15 (40,99%) žena. Najčešće indikacije ya ponovni carski rez bile su: kefalopelvična disproporcija, preteća asfiksija ploda, prevremano prsnuće plodovih ovojaka, karlična prezentacija ploda. Vaginalni porodjaj nakon prethodnog carskog reza je sproveden tamo gde nisu postojale rekurentne ili dodatne indikacije ya ponovni carski rez i to bez statistički značajnog perinatalnog morbiditeta. Podaci prezentovani u litereturi poslednjih godina idu u prilog favorizovanju vaginalnog porodjaja nakon carskog raza. Pored jasnih medicinskih prednosti vaginalni porodjaj ima nesumnjivo ekonomsko opravdanje u odnosu na ponovni carski rez, zbog čega se i u našem porodilištu daje prednost tom stavu. 34 KARLIČNI POROĐAJ I POMOĆ AKUŠERA Dragoslav Kalinović1, Ljubica Milošević1, Dragan Perišić2 ,Vera Najdanović-Mandić1 1 Zdravstveni centar Zaječar, Ginekološko-akušerska služba 2 Zdravstveni centar Gornji Milanovac, Ginekološko-akušerska služba Pod karličnom prezentacijom ploda podrazumevamo uzdužni položaj fetusa sa prednjačećom karlicom. Ova vrsta prezentacije se sreće prosečno kod 3-4% svih monofetalnih porođaja i spada u relativno retke prezentacije. U trogodišnjem periodu (2000-2002) na ginekološko-akušerskom odeljenju Zdravstvenog centra u Zaječaru praćen je način završetka porođaja sa karličnom prezentacijom kao i pomoć akušera tom prilikom. Bilo je 109 porođaja sa karličnom prezentacijom i praćen je njihov način završetka, paritet porođaja kao i Abgar skor novorođenčadi. U 52 slučajeva je urađen carski rez, kod 51 slučaja je primenjena pomoć po Brachtu, u 4 po Smellie-Veit-u, jednom po Lovsetu i jednom je stavljen V.E. Porođaji plodova sa karličnom prezentacijom vaginalnim putem su uvek bili praćeni velikim perinatalnim mortalitetom i morbiditetom. Pomoć akušera kod ove vrste porođaja je uvek trebala i morala da nastupi u određenom trenutku ekspulzije ploda i svako prerano ili prekasno delovanje je moglo da ima fatalne posledice, pre svega po plod a onda i po majku. Dobra klinička opservacija, adekvatna primena ultrazvuka, CTG aparata, strpljivost i stručnost akušera najvažniji su preduslovi za uspešno završavanje ovog rizičnog akušerskog poduhvata. 35 ULOGA ANESTEZIOLOGA U REANIMACIJI ASFIKTIČNOG NOVOROĐENČETA KOD CARSKOG REZA Diković Jasmina, Milošević Ljubica, Cokić Bojana Zdravstveni centar Zaječar Cilj rada: Ovim radom prikazujemo potvrde reanimatoloških metoda i rada anesteziologa-reanimatologa u reanimaciji novorođenčeta, bez obzira da li je asfiksija nastala kao posledica prenatalnih poremećaja ili se radi o komplikacijama nastalih u toku samog porođaja. Metod i rezultati rada: U našoj seriji smo retrospektivno obradili novorođenu decu u periodu od 2000-2002.godine. U tom periodu bilo je 2092 porođaja od kojih je 502 (23,99%) završeno carskim rezom. Rođeno je ukupno 2098 novorođenčeta, jer je bilo 6 blizanačkih trudnoća. Procenu vitalnosti novorođenčeta, prema Apgar-skoru od 0-10, vršio je pedijatar-neonatolog. U tom periodu rođeno je 1971(93,94%) novorođenče Apgar-skora od 6-10, dok je 127 (6,05%) novorođenčeta imalo Apgar-skor 5 i manje i oni su zahtevali primenu hitnih reanimacionih mera već u operacionoj sali. Ove mere su se kretale u opsegu od nežne aspiracije usta i nosa i insuflaciju kiseonika pod kontinuiranim pritiskom od 20-30cm H2O, pa preko veštačke intermitentne ventilacije Ambu balonom,uz masažu srca, pa do intubacije. Od 127 asfiktične novorođenčadi, u 102 (80,31%) su primenjivane osnovne (prve) renimacione mere, nakon kojih su se vitalni znaci popravili. Kod 16 (12,59%) asfiktične novorođenčadi primenjivana je veštačka intermitentna ventilacija Ambu balonom, uz spoljašnju masažu srca i davanje bikarbonata i glukoze kroz umbilikalnu venu. Kod 9 (7,08%) asfiktične novorođenčeta smo morali plasirati endotrahealni tubus uz kontinuiranu primenu ostalih reanimacionih mera. Ove reanimacione metode nisu imale efekte kod 3 novorođenčeta (2,36%), koja su egzitirala, 3 novorođena deteta su morala biti upućena u višu ustanovu, dok su kod ostala 3 novorođenčeta reanimacione mere dale pozitivne rezultate i ta deca su upućena na neonatološko odeljenje naše ustanove. Zaključak: Našim radom dokazujemo izuzetan značaj timskog rada neonatologa i anesteziologa u reanimaciji novorođene dece Apgar-skora 0-5. Kod 102 (80,31%) novorođenčeta najčešće smo primenjivali osnovne reanimacione mere, koje je sprovodio neonatolog. U 25(19,69%) novorođenčeta spovođene su mere reanimacije Ambu balonom i intubacijom, koje su dale pozitivne efekte kod 22 novorođenčeta. Smatramo da je u operacinoj sali, pored neonatologa, neophodna i prisutnost anesteziologa kao renimatologa. 36 BRONHIJALNA ASTMA U TRUDNOĆI: UTICAJ NA TOK TRUDNOĆE I NEONATALNI STATUS Zoran Roško, Zorica Redžić Roško, Vera Najdanović Mandić, Biljana Popović Zdravstveni centar Zaječar Bronhijalna astma je najčešće obstruktivno oboljenje žena u generativnom periodu, pa i u trudnoći. Dosadašnje studije nisu uspele da definitvno odgovore kakav će biti tok astme u trudnoći i pokazale su da u trudnoći dolazi u nekim slučajevima do poboljšanja, a u drugim slučajevima do pogoršanja astmatičnog statusa trudnice. Sa druge strane, bronhijalna astma predstavlja pojačani rizik za samu trudnoću, jer se češće javljaju toksemije, genitalna krvarenja, rađanje hipotrofične i sa urođenim malformacijama. Cilj ovog rada je da se analizira tok trudnoće, tok i način porođaja, kao i neonatalni status kod trudnica sa predhodnom anamenzom bronhijalne astme. Autori su pratili 14 trudnica sa dijagnostifikovanom bronhijalnom astmom tokom kontrole trudnoće u Savetovalištu za trudnice i tokom porođaja na akušerskom odeljenju Medicinskog Centra u Zaječaru. Tok astme je pokazao manje oscilacije tokom trudnoće i uglavnom se pogoršavao od polovine trudnoće Kod tih trudnica češće se javlja potreba za tokolitičkom terapijom i to je zavisno od stepena težine bolesti. Spontani početak porođaja nastupa podjednako u obe grupe trudnica, ali sam tok porođaja je statistički značajno drugačiji kod trudnica sa astmom i zahteva veću intervenciju akušera i primenu medikamenata. Takođe je i značajno veći operativni završetak trudnoće kod tih trudnica, kao i značajno manja telesna masa neonatusa. 37 LICHEN SCLEROSUS ET ATROPHICUS VULVAE I LOKALNI TRETMAN TESTOSTERONSKOM KREMOM Nada Mihajlović, Jevrosima Puslojić, Miloš Kračunović Zdravstveni centar Negotin, Ginekološko-akušerska služba Lichen sclerosus pretstavlja atrofičnu formu vulvarne dystrophiae. Razlikuju se tri oblika vulvarne distrofije: atrofična (lichen sclerosus), hiperplastična i mixtus varijanta. Javlja se i u dečijem dobu, kod muškaraca a najčešće na spoljnim genitalijama postmenopauzalnih žena. Granica između fiziološke senilne atrofije, subjektivnih tegoba i lokalnog nalaza ne korelira. Etiologija još uvek nejasna i već dugo je supstitucija estrogenima sa kortikodima pa ko kompletne vulvektomije jedina terapija. Testosteronska krema je aplikovana tri put dnevno, nakon histološke dijagnoze i nakon poboljšanja redukovana na dvaput nedeljno. Pored subjektivnih parametara objeaktivni pokazatelji terapijskog efekta bili su fotografski dokumenti kao i citološki razmazi vulve registrujući učestalost parakeratotičnih ćelija. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Home ] [ Poziv ] [ Program ] [ Sažeci radova ] [ Indeks autora ] [ Mapa ] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
